Masz problem ?
zapytaj o pomoc ekspertów
Znieczulenie zewnątrzoponowe należy do najbardziej skomplikowanych i najskuteczniejszych metod łagodzenia bólu.
Przedstawiamy poniżej dokładny opis przeprowadzenia tego typu znieczulenia.
W pierwszej kolejności, rurka (cienki plastikowy przewód) zostaje wprowadzona w żyłę dłoni lub ręki i zazwyczaj podłączana jest także kroplówka (płyn wtłaczany dożylnie). Kroplówka może być też konieczna podczas porodu z innych powodów – do podawania środków farmakologicznych przyspieszających poród lub środków przeciwwymiotnych).
Położna poprosi Cię o położenie się na boku i przyjęcie pozycji embrionalnej lub pochylenie ciała do przodu w pozycji siedzącej. Anestezjolog przemywa plecy płynem antyseptycznym, następnie ostrzykuje fragment skóry środkiem znieczulającym miejscowo, dzięki któremu wkłucie znieczulenia zewnątrzoponowego nie jest bardzo bolesne.
Cewnik zostaje wprowadzony w okolicę nerwów kręgosłupa. Anestezjolog musi zachować ostrożność, aby nie przebić torebki z płynem otaczającym rdzeń kręgowy, co mogłoby skutkować późniejszymi bólami głowy. W trakcie zakładania znieczulenia ważne jest utrzymanie ciała w nieruchomej pozycji. Gdy po wprowadzeniu cewnik zostanie umocowany przylepcem, pacjentka może swobodnie się poruszać.
Po umocowaniu cewnika na miejscu, za jego pomocą podawane są środki znieczulające. Zainstalowanie znieczulenia zazwyczaj trwa około 20 minut i kolejne 20 minut potrzebne jest na zadziałanie środków przeciwbólowych.Od chwili, gdy znieczulenie zaczyna działać, położna regularnie mierzy ciśnienie krwi. Anestezjolog sprawdza, czy znieczulenie objęło odpowiednie nerwy. Na ogół robi to kładąc kostkę lodu na Twoim brzuchu i nogach i pyta, na ile odczuwasz zimno. Zdarza się, że znieczulenie zewnątrzoponowe nie przynosi początkowo dobrych rezultatów i wymaga regulacji, a nawet wyjęcia cewnika i wprowadzenia go ponownie.
W trakcie porodu, za pomocą cewnika, możesz otrzymywać dodatkowe dawki środków przeciwbólowych – albo w formie szybkiego zastrzyku (uzupełnianie), albo powolnego, stałego dopływu przy użyciu urządzenia pompującego lub pompki do samodzielnej regulacji analgezji zewnątrzoponowej (PCEA). W przypadku samodzielnie regulowanej analgezji, pobieranie zgodnych z potrzebą dawek polega na uruchamianiu znajdującego się na pompce przycisku.
Każdy szpital oferuje jedną, czasem dwie z opisanych metod kontynuowanego podawania znieczulenia zewnątrzoponowego.
Celem znieczulenia zewnątrzoponowego jest eliminacja bólu wywołanego skurczami. Zazwyczaj takie znieczulenie daje efekt całkowitej eliminacji bólu w podczas przedostawania się dziecka przez kanał rodny.
Niektóre kobiety preferują pozostawienie im częściowego czucia, pozwalającego na zorientowanie się, w jakim momencie należy rozpoczynać parcie. Znieczulenie zewnątrzoponowe nie daje możliwości precyzyjnej regulacji w tym zakresie. Jeżeli chcesz zachować czucie w chwili rodzenia, najprawdopodobniej wiąże się to z gotowością na nieprzyjemne doznania.
Obecnie istnieje możliwość złagodzenia bólów porodowych bez znacznego blokowania dolnych partii ciała i osłabiania nóg. Ta nowoczesna metoda nazywana jest “mobilnym znieczuleniem zewnątrzoponowym”.
Znieczulenie zewnątrzoponowe nie wpływa na zdolność karmienia piersią.
(Źródło: http://www.oaa-anaes.ac.uk).
