Masz problem ?
zapytaj o pomoc ekspertów
Zwykle przed operacją przychodzi się wcześniej do szpitala. Spotkasz się z położną, która pobierze krew na badania przed operacją. Wyjaśni też, czego się spodziewać.
Większość kobiet po badaniu idzie do domu i wraca do szpitala w dniu operacji, ale może być potrzebne pozostanie w szpitalu na noc przed zabiegiem. Położna może dać Ci tabletki, aby zmniejszyć ilość kwasu w żołądku i zapobiec nudnościom. Powinnaś zażyć jedną wieczorem przed operacją i jedną rano, w dniu operacji. O wszystkim dowiesz się na miejscu.
Przed cięciem cesarskim powinnaś spotkać się z anestezjologiem. Anestezjolog porozmawia z Tobą o twoich przebytych chorobach i wszystkich znieczuleniach, jakie miałaś w przeszłości. Może być potrzebne badanie lub wykonanie dodatkowych testów. Anestezjolog omówi z Tobą różne rodzaje znieczuleń, które możesz mieć oraz odpowie na Twoje pytania.
Położna potwierdzi godzinę operacji i sprawdzi, czy zażyłaś tabletki. Może być konieczna depilacja linii bikini. Na nadgarstek lub na kostkę otrzymasz opaskę z nazwiskiem. Położna może pomóc Ci włożyć specjalne ciasne pończochy (nazywane pończochami uciskowymi), które zapobiegną tworzeniu się skrzepów w nogach. Otrzymasz do ubrania koszulę operacyjną.
Partner towarzyszący Ci podczas porodu, jeżeli jest z Tobą, może wejść z Tobą i z położną na salę operacyjną. Położna da mu specjalne ubranie, które należy mieć na sobie będąc na sali operacyjnej.
Na sali operacyjnej pracuje wiele osób. Będzie tam położna, która pomoże zaopiekować się Tobą i Twoim dzieckiem. Anestezjolog będzie pracował z asystentem. Położnikowi pomaga asystent i pielęgniarka instrumentariuszka. Będzie tam jeszcze jedna pielęgniarka, odpowiedzialna za podawanie dodatkowego sprzętu. Personel sali operacyjnej liczy co najmniej siedem osób.
Na sali operacyjnej podłączą Ci przyrządy do pomiaru ciśnienia krwi, częstości pracy serca i ilości tlenu w krwi. Jest to niebolesne. Anestezjolog założy Ci kaniulę (cienką plastikową rurkę) do żyły na ręce lub przedramieniu i podłączy kroplówkę, żeby podawać Ci płyny. Następnie anestezjolog rozpocznie znieczulenie.
Jeżeli będziesz mieć znieczulenie przewodowe, partner towarzyszący Ci przy porodzie będzie mógł być razem z Tobą na sali operacyjnej. Poproszą go, aby usiadł i unikał pewnych miejsc na sali. Służy to temu, żeby zmniejszyć niebezpieczeństwo zakażenia sterylnych narzędzi operacyjnych.
Jeżeli będziesz mieć znieczulenie ogólne, Twój partner zostanie poproszony o czekanie w innym pomieszczeniu.
Poproszą Cię, żebyś usiadła lub położyła się na boku, zginając plecy w pałąk. Anestezjolog posmaruje Ci plecy roztworem odkażającym. To będzie zimne. Następnie odnajdzie odpowiednie miejsce pośrodku dolnej części pleców i poda niewielki zastrzyk znieczulający, żeby znieczulić Ci skórę. To czasami przez chwilkę piecze.
Następnie, przy znieczuleniu rdzeniowym (podpajęczynówkowym), do pleców wkłuta będzie cieniutka igła.
Niekiedy podczas wprowadzania igły możesz poczuć łaskotanie (mrowienie) wzdłuż nogi, jakby po nodze przeszedł prąd. Należy powiedzieć o tym anestezjologowi, ale bardzo ważne jest, aby podczas wykonywania wstrzyknięcia podpajęczynówkowego pozostawać nieruchomo.
Kiedy igła znajdzie się we właściwym położeniu, wstrzykną Ci lek miejscowo znieczulający i lek przeciwbólowy, a następnie wyjmą igłę. Zwykle zajmuje to tylko kilka minut, ale jeśli trudno jest zlokalizować odpowiednie miejsce do wkłucia igły, może to trwać dłużej.
Do znieczulenia zewnątrzoponowego (lub połączonego znieczulenia podpajęczynówkowo-zewnątrzoponowego) anestezjolog używa grubszej igły, żeby umieścić cewnik zewnątrzoponowy (rurkę) w przestrzeni obok nerwów w kręgosłupie. Tak, jak w przypadku znieczulenia podpajęczynówkowego, powoduje to czasem łaskoczące uczucie przechodzenia niewielkiego prądu wzdłuż nogi.
Ważne jest, aby nie poruszać się w chwili, gdy anestezjolog zakłada cewnik zewnątrzoponowy, ale kiedy cewnik już znajdzie się na miejscu, igła zostanie wyjęta i już nie trzeba będzie pozostawać w bezruchu.
Będziesz wiedziała, czy znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe działa, bo Twoje nogi zaczną robić się bardzo ciężkie i ciepłe. Możesz także zacząć odczuwać mrowienie. Stopniowo ciało będzie drętwieć od stóp w górę. Przed operacją anestezjolog sprawdzi, czy odrętwienie sięga do wysokości połowy klatki piersiowej. Żeby upewnić się, czy znieczulenie działa prawidłowo, czasami trzeba będzie zmienić Twoją pozycję. Personel będzie często mierzył Ci ciśnienie krwi.
Kiedy znieczulenie zacznie działać, położna założy Ci rurkę (cewnik moczowy) do pęcherza, aby podczas zabiegu był on pusty. To nie powinno być nieprzyjemne. Rurka pozostanie w pęcherzu do następnego ranka, więc nie będziesz musiała się martwić o to, czy będziesz mogła oddawać mocz.
Podczas operacji będziesz leżeć na plecach, przechylona na lewy bok. Jeżeli w dowolnym momencie poczujesz mdłości, powinnaś powiedzieć o tym anestezjologowi. Uczucie mdłości często spowodowane jest spadkiem ciśnienia krwi. Anestezjolog poda Ci leki, które złagodzą ten objaw.
Do momentu urodzenia dziecka możesz otrzymywać tlen do oddychania przez przezroczystą plastikową maskę po to, aby zapewnić dziecku dużą ilość tlenu przed urodzeniem.
Od dolnej połowy ciała i operacji Ciebie i Twojego partnera towarzyszącego Ci przy porodzie oddzielać będzie ekran (zasłona). Anestezjolog będzie przy Tobie przez cały czas. W tle możesz słyszeć odgłosy przygotowań. Dzieje się tak dlatego, że położnik pracuje z zespołem położnych i personelem bloku operacyjnego.
Skórę zwykle nacina się nieco poniżej linii bikini. Po rozpoczęciu operacji usłyszysz dźwięki narzędzi i odsysania płynów z miejsca wokół dziecka. Możesz odczuwać pchanie i nacisk, ale nie powinnaś czuć bólu. Niektóre kobiety opisują to uczucie jakby „ktoś robił pranie w środku brzucha”. Anestezjolog będzie rozmawiał z Tobą w czasie operacji i w razie potrzeby może podać Ci dodatkowe leki przeciwbólowe. Niekiedy trzeba pacjentce podać znieczulenie ogólne, ale nie zdarza się to często.
Od początku operacji do urodzenia się dziecka upływa zwykle około 10 minut. Natychmiast po urodzeniu się dziecka położna osusza je i bada. Razem z położną dziecko może badać pediatra. Potem Ty i Twój partner będziecie mogli przytulić dziecko i, w niektórych przypadkach, mieć kontakt „skóra do skóry”.
Po narodzinach dziecka do kroplówki dodany będzie lek Syntocinon, pomagający obkurczyć macicę (łono) i usunąć łożysko. Do kroplówki dostaniesz także antybiotyk, aby zmniejszyć ryzyko zakażenia rany. Dokończenie operacji zajmie położnikowi jeszcze około pół godziny. Po zabiegu możesz mieć zaaplikowany czopek (tabletkę) doodbytniczo, aby uśmierzyć ból pojawiający się po ustąpieniu znieczulenia.
Po operacji zostaniesz przeniesiona do sali pooperacyjnej, gdzie będziesz miała monitorowane ciśnienie krwi. Twój partner i dziecko zwykle mogą tam z Tobą być. Twoje dziecko będzie zważone i wtedy, jeżeli będziesz chciała, będziesz mogła zacząć karmić je piersią. Na sali pooperacyjnej znieczulenie zacznie stopniowo ustępować. Możesz wtedy odczuwać mrowienie i swędzenie. W ciągu kilku godzin znów będziesz mogła ruszać nogami.
Leki uśmierzające ból podane ze znieczuleniem rdzeniowym (podpajęczynówkowym) lub zewnątrzoponowym powinny działać przeciwbólowo jeszcze przez kilka godzin. Lepiej jest zażywać leki przeciwbólowe w regularnych odstępach czasu, gdy zaleca je lekarz lub pielęgniarka, niż czekać, aż pojawi się ból. Leki, które dostaniesz nie będą miały wpływu na dziecko podczas karmienia piersią (Źródło: http://www.oaa-anaes.ac.uk).
